تعیین اثربخشی مداخله‌ی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کنترل عواطف و کنترل فکر افراد مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: مداخله­ی  مبتنی بر پذیرش و تعهد، یکی از درمان­های شناختی-رفتاری موج سوم است که اخیرا در درمان برخی شرایط و اختلالات روانی به کار برده شده و باعث افزایش انعطاف­پذیری روان­شناختی و ارتقای سلامت روانی در بیماران    می­شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تاثیر این شیوه­ی درمانی برکنترل عواطف و کنترل فکر افراد مبتلا به دیابت نوع دو در شهر فردوس بود. روش­کار: در این پژوهش بالینی، 34 نفر از افراد مبتلا به دیابت نوع دو از بین کسانی که در کلینیک تخصصی بیمارستان شهر فردوس در سال 1395 دارای پرونده بودند، انتخاب شده و تصادفی در دو گروه 17 نفری آزمون و شاهد قرار گرفتند. ابزار اندازه­گیری، مقیاس کنترل عواطف و پرسش­نامه­ی کنترل فکر بود. شرکت کنندگان گروه آزمون در 8 جلسه یک ساعته­ی مداخله­ی مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کردند. داده­ها براساس تحلیل کواریانس با کمک نرم­افزار SPSS تحلیل شدند. یافته­ها: مداخله­ی مبتنی بر پذیرش و تعهد، کنترل عواطف و فکر را در گروه آزمون در مقایسه با شاهد، به طور معنی­داری بهبود داده است (05/0>P). نتیجه­گیری: یافته­های این مطالعه، بیانگر اثربخشی مداخله­ی مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهبود کنترل عواطف و کنترل فکر افراد مبتلا به دیابت نوع دو است. می­توان از آن به عنوان یک روش مداخله­ای موثر، سود جست.